Κυριακή 27 Μαΐου 2012

'' Το άγαλμα που κρύωνε '' Χ. Μπουλώτης


                      


  Με αφορμή το μάθημα της Γλώσσας ΄΄ Το άγαλμα που κρύωνε ΄΄,γράψαμε τις περιλήψεις μας και κάποιοι από εμάς γράψανε τη δικιά τους ιστορία.


       Ο ήρωας του κειμένου είναι ένα άγαλμα. Τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι: η κυρία Γαλάτεια, ο μικρός Λάμπης ο γιος του νυχτοφύλακα.
       Το άγαλμα άφησε την πατρίδα του και στεγάζεται στο μουσείο της Αθήνας. Από τότε νοσταλγούσε την πατρίδα του. Ένα όνειρο θα φτερουγίσει στο μουσείο, ένα μεγάλο γαλάζιο πουλί που θα τον ταξιδέψει.
      Ο Λάμπης ήθελε να γίνει γλύπτης μια μέρα. Ένα βράδυ ο πατέρας του τον πήρε μαζί του.
      Την ώρα που χάιδευε τα αγάλματα ακούει κάποιον να τον φωνάζει, ήταν το άγαλμα που τον είπε να τον χαϊδέψει και εκείνος το έκανε με χαρά. Μετά έπαιξαν πολλά παιχνίδια μαζί
       Αυτή η μέρα ήταν πολύ ωραία όχι μόνο για τον Λάμπη, αλλά και για το άγαλμα.
                                                                                           
                                                                Γεωργία-Μαρία Τ. Στ τάξη                                          

                             

      Τα γεγονότα συμβαίνουν μια νύχτα του Οκτώβρη, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
      Ο Λάμπης, ο γιος του νυχτοφύλακα, επισκέπτεται το μουσείο και εξερευνεί τα αγάλματα. Το όνειρό του είναι να γίνει γλύπτης.
      Το μικρό μαρμάρινο αγόρι, νοσταλγεί να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Μικρασία. Νιώθει τόσο μόνος. αλλά ξαφνικά αλλάζουν όλα. Αρχίζει να μιλάει με τον Λάμπη, να παίζουν παιχνίδια και να διηγούνται παραμύθια. Όλα έχουν αλλάξει σε λίγη ώρα.
      Το άγαλμα πλέον νιώθει τρισευτυχισμένο και δεν κρυώνει πια. 

                                                              Αθανασία Γ. Στ τάξη



     Ο Λάμπης, ο γιος του νυχτοφύλακα του μουσείου, λαχταρούσε να γίνει γλύπτης όταν θα μεγάλωνε. Όποτε λοιπόν πήγαινε στο μεγάλο μουσείο της Αθήνας, ήθελε να αγγίξει τα αγάλματα. Όμως οι φύλακες τη μέρα δεν του το επέτρεπαν. Έτσι βρήκε την ευκαιρία να μπει τη νύχτα μιας και ο πατέρας του ήταν νυχτοφύλακας. Όταν μπήκε δεν το πίστευε! Όλα τα αγάλματα μιλούσαν μεταξύ τους χωρίς όμως να ακούγεται ψίθυρος. Προσπάθησε να κρυφακούσει, μα τίποτα. Ξαφνικά άκουσε μια φωνή να του μιλάει.
Την ακολούθησε και μόνο τότε είδε ένα αγοράκι, κουκλομένο με την κάπα του και να κρατάει αγκαλιά ένα σκυλάκι. Κρύωνε πολύ. Όχι απ΄το κρύο, αλλά επειδή νοσταλγούσε την πατρίδα του, τη Μ. Ασία. Το προσφυγάκι τού εξήγησε για την πατρίδα του αλλά και για τη κυρία Γαλατεία. Ο Λάμπης  του είπε για το πάθος του με τα αγάλματα. Το προσφυγάκι του ζήτησε να το χαϊδέψει. Ύστερα να παίξουνε. Έπαιξαν τρίλιζα, αγαλματάκια, κρυφτό. Μέχρι και μπίλιες και σβούρα. Τέλος το προσφυγάκι ήθελε να του διηγηθεί ένα παραμύθι. Εκείνη τη νύχτα το μικρό άγαλμα "ζεστάθηκε" από χαρά.
    
                                                                Δημήτρης Γ. Στ τάξη


 Μέσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας στεγάστηκε ένα μαρμάρινο αγαλματάκι από τότε κρύωνε τόσο πολύ,γιατί είχε μεγάλη νοσταλγία για την πατρίδα του.Όμως όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει το γιο του νυχτοφύλακα και τη καθαρίστρια.
  Ένα βράδυ του Οκτώβρη ήρθε ο Λάμπης,ο γιος το νυχτοφύλακα.Ο Λάμπης αγαπούσε πολύ τα αγάλματα και ήθελε να γίνει γλύπτης.Εκείνη τη νύχτα μέσα στο μουσείο,ο Λάμπης νόμιζε ότι όλα τα αγάλματα του μιλούσαν.Πήγε κοντά στο μικρό αγαλματάκι κατάλαβε τη νοσταλγία του και τη θλίψη του.
  Ο Λάμπης είπε στο άγαλμα ότι θέλει να γίνει γλύπτης.Τότε το άγαλμα του ζήτησε να τον αγκαλιάσει,να παίξουν και να πουν παραμύθια.
  Ένιωθαν και οι δύο ευτυχισμένοι.  
                                                             Γιάννης Κ. Στ τάξη  



Ο μικρός Λάμπης,ο γιος του νυχτοφύλακα στο Αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας,ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει γλύπτης και το όνειρό του ήταν να αγγίξει για μια φορά τα αγάλματα,να τα χαϊδέψει,γι' αυτό ζήτησε από τον πατέρα του να τον πάρει μια νύχτα στο μουσείο μαζί του.Μια,δυο,τρεις  του  το' κανε το χατίρι και ο Λάμπης πήγε μια νύχτα με τον πατέρα του στο μουσείο.
 Με το που μπήκε ο Λάμπης μέσα στο μουσείο έμοιαζε με μελένιο όνειρο.Ένοιωθε πως τα αγάλματα ζωντάνεψαν αλλά δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος .Ξαφνικά,ακούστηκε μια πολύ λεπτή φωνή να φωνάζει στο Λάμπη.Ήταν ένα μικρό αγαλματάκι τυλιγμένο με μια κάπα που κρύωνε.Αλλά δεν κρύωνε από το κρύο,αλλά από τη νοσταλγία του να γυρίσει στην πατρίδα του στη Μικρασία.Το αγαλματάκι,είπε πως το γαλάζιο πουλί είχε δίκιο,ήρθε ο Λάμπης!Ο Λάμπης αναρωτήθηκε ποιο είναι το γαλάζιο πουλί.Το αγαλματάκι του εξήγησε πως το γαλάζιο πουλί ήταν ένα πουλί που εκπλήρωνε τις πιο τρελές ευχές.
 Το άγαλμα είπε πως τον είδε όταν άγγιζε τα αγάλματα.Τότε ο Λάμπης του αποκάλυψε ότι όταν μεγαλώσει ήθελε να γίνει γλύπτης.Εκείνη τη στιγμή,το αγαλματάκι ζήτησε από το Λάμπη να το  αγγίξει για μια στιγμή και ο Λάμπης το έκανε με χαρά.
  Όταν το αγαλματάκι χόρτασε από χάδια,πρότεινε στο Λάμπη να παίξουνε.Έπαιξαν κρυφτό,αγαλματάκια ακούνητα,με τους βόλους του Λάμπη και στο τέλος έπαιξαν και σβούρα.
  Οι δυο τους ταίριαξαν πολύ,και νομίζω πως ανάμεσά τους υπήρχε μια χημεία.

                                                             Ραφαηλία Κ. Στ τάξη


 Ο μικρός Νικόλας είναι 9 χρονών και το όνειρό του είναι να γίνει κατασκευαστής παιχνιδιών.Έτσι μια μέρα ζήτησε απ' τον μπαμπά του να πάρει μαζί του σε ένα κατάστημα παιχνιδιών,διότι ο μπαμπάς του ήταν νυχτοφύλακας του καταστήματος.
  Έτσι μόλις έφτασαν εκεί,άρχισε ο μικρός Νικόλας να τριγυρνάει σαν <<χαμένος>> στο τεράστιο αυτό κατάστημα.Όμως εκεί τον περίμενε μια έκπληξη.Όλα τα παιχνίδια ζωντάνεψαν.Έτσι έπαιζαν όλοι μαζί μέχρι το πρωί.Μετά από μέρες,εβδομάδες,μήνες  ακόμα και χρόνια ο μικρός Νικόλας πηγαίνοντας εκεί άρχισε να πραγματοποιείται το όνειρό του.Μετά από πολλά χρόνια,ο Νικόλας έκανε οικογένεια κι έγινε ένας διάσημος κατασκευαστής παιχνιδιών,όπου και ήταν και το όνειρό του. 


                                                               Δημήτρης Π. Στ τάξη 




- Σε παρακαλώ, μαμά πάρε με μαζί σου!
-Δε μπορώ καρδούλα μου.
   Γεια σας. Είμαι η Γεωργία και θα διηγηθώ πώς είναι μια νύχτα σε ένα παιχνιδοπωλείο! Είμαι η κόρη της καθαρίστριας,ξέρετε και.... ελάτε μαζί μου...
  Μόλις μπήκα μέσα μαγεύτηκα !
  Όπως  έπαιζα με τα κουκλόσπιτα άκουσα καμπανούλες να χτυπάνε.Μου φάνηκε περίεργο και πήγα να δω τι συμβαίνει.Τα στρατιωτάκια χόρευαν με τις κούκλες και οι καμπανούλες κρατούσαν το ρυθμό.Ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου!Παίξαμε ζελεδοπόλεμο με τα λούτρινα και μαξιλαροπόλεμο με τα ρομποτάκια.Τελικά όσα έζησα ήταν σαν όνειρο.

                                                              Χριστίνα Μ. Στ τάξη





  Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό μαρμάρινο αγόρι που κρύωνε όχι όμως από το κρύο, αλλά γιατί νοσταλγούσε την πατρίδα του, στην αντίπερη ακτή του Αιγαίου.
  Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν θα έρθει ο μικρός Λάμπης ο γιος του νυχτοφύλακα του μουσείου.
  Όταν ο Λάμπης μπήκε στο μουσείο είδε μοναχικά αγάλματα, αλλά μαζεμένα σε παρέες να συζητούν χωρίς όμως να ακούγεται μιλιά. Ξαφνικά από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε μια φωνή. Ο Λάμπης προχώρησε κατά εκεί και είδε ένα αγοράκι με ένα σκύλο αγκαλιά.
   Το μικρό προσφυγάκι ζήτησε από το Λάμπη να παίξουν και δέχτηκε.
   Έπαιξαν μπίλιες, σβούρα, κρυφτό, αγαλματάκια κι από τότε το προσφυγάκι έγινε τρισευτυχισμένο.

                                                               Γιάννης Δ. Στ τάξη

Μουσείο Αφής


      Σήμερα,  στο μάθημα της  Γλώσσας, μιλήσαμε για το Μουσείο Αφής. Έγραψα μερικές πληροφορίες,γιατί είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να βοηθάμε τους ανθρώπους με κάποιες δυσκολίες και για να μάθουμε περισσότερα για αυτό το μουσείο!

                                                             Μουσείο Αφής 


Το 1983 αναζητήθηκε ο τρόπος,με τον οποίο τα άτομα με προβλήματα όρασης,να μπορούν να έρθουν σε επαφή με την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Μετά από έναν χρόνο,το 1984,ιδρύεται το Μουσείο Αφής.Tο 1999 καταστρέφεται κτηριολογικά από τον σεισμό. Με τις επιχορηγήσεις του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και τις χορηγίες της Οργάνωσης American Friends of the Blind in Greece, ξεκινά η αποκατάστασή του, η οποία και ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο του 2004.Tα εγκαίνια του ανακαινισμένου κτηρίου, στις 9/3/2004.Το Μουσείο Αφής είναι ένα από τα 5 Μουσεία του είδους στον κόσμο. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο γεγονός ότι οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να αγγίζουν τα εκθέματα, τα οποία είναι πιστά αντίγραφα των πρωτοτύπων που εκτίθενται σε άλλα Μουσεία της χώρας μας. 


                                                            Ραφαηλία Κ. Στ τάξη