Ο Τόπος μου

Πληροφορίες Γεωγραφικό Διαμέρισμα Μακεδονία
Περιφέρεια Κεντρική Μακεδονία
Νομός Θεσσαλονίκης
Αρ. δημ. διαμερισμάτων 5
Επίσημος πληθυσμός 4137 (2001)
Έκταση 168,3 km²

Ο Δήμος Απολλωνίας ήταν δήμος του Νομού Θεσσαλονίκης από το 1999 έως το 2010 με έδρα τη Νέα Απολλωνία. Το 2011 με το πρόγραμμα διοικητικής αναδιάρθρωσης "Καλλικράτης" συγχωνεύτηκε στο Δήμο Βόλβης. Ο Δήμος αποτελείτο από 5 δημοτικά διαμερίσματα και καταλάμβανε έκταση 168,3 Km2  στα ανατολικά του νομού. Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού του 2011, είχε συνολικό πληθυσμό 4137 κατοίκους.

Ιστορικά, οι κάτοικοι της περιοχής συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σημαντικότεροι αγωνιστές ήταν ο Γεώργιος Χρήστου από το Στίβο και ο Παναγιώτης Κυριάκου από το Νικομηδινό.
Ο δήμος περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς (σε αγκύλες ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2001):

Δ.δ. Νέας Απολλωνίαςη Νέα Απολλωνία
τα Λουτρά Βόλβης
το Μεσοπόταμον
Δ.δ. Μελισσουργού -- ο Μελισσουργός
Δ.δ. Νικομηδινού -- το Νικομηδινόν
Δ.δ. Περιστερώνα 
ο Περιστερώνας
η Πλατεία
τα Σπιτάκια
Δ.δ. Στίβου -- ο Στίβος

Ίδρυση της Ν.Απολλωνίας
Η Νέα Απολλωνία είναι κτισμένη δυτικά από τα ερείπια της αρχαίας Απολλωνίας. Αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή έχουν αποκαλύψει ίχνη συνεχούς κατοίκησης από τη νεότερη και ύστερη νεολιθική εποχή,την πρώιμη εποχή του σιδήρου και κατά τους ιστορικούς χρόνους.Πλήθος ευρημάτων.επιτύμβιες στήλες,αγάλματα,πήλινοι αγωγοί μαρτυρούν το παρελθόν της περιοχής.Εξάλλου σύγχρονες αρχαιολογικές και μεταλλευτικές έρευνες καθώς και η ύπαρξη σκουριών και υπολειμμάτων επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες που μας δίνουν τα αρχαία κείμενα για την εκμετάλλευση χρυσού στην περιοχή.

Κατά την διάρκεια της βασιλικής δυναστείας των Τημενειδών και ιδιαίτερα την εποχή του Φιλίππου Β και Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργούνται συνθήκες πολιτιστικής ανάπτυξης και οικονομικής άνθησης σημαντικών πόλεων,ενώ στους ρωμαϊκούς χρόνους το πέρασμα της Εγνατίας Οδού διαμορφώνει εμπορικά κέντρα και αυξάνει τον πλούτο.Για τη διαδρομή τους μέσα στο χρόνο η γη μας δίνει συνεχώς στοιχεία,όπως οι τελευταίες τυχαίες ανακαλύψεις στα χωράφια της Νέας Απολλωνίας.Πρόκειται για μαρμάρινο κορμό αγάλματος ελληνιστικών χρόνων και χρυσό στεφάνι από την ίδια περιοχή.Ο κορμός έχει ύψος 0,50 εκατοστά και παριστάνει Νίκη.Χρονολογείται στο 2ο π.χ. αιώνα.Εκτιμάται ότι ήταν ακρωτήριο ναού,οικοδομημένο μέσα στην πόλη και η θέση στην οποία βρέθηκε παραπέμπει στην ύπαρξη αγοράς.Το χρυσό στεφάνι είναι σε σχήμα κορμού κισσού,με διάμετρο 18,5 εκατοστά από όπου φύονται τριάντα κισσόφυλα και δύο καρποί.Το πολύτιμο αυτό εύρημα αποτελεί έργο μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και χρονολογείται στο 330-325 π.χ.Είναι παρόμοιο με προηγούμενο στεφάνι που προέρχεται από τις ανασκαφές σε τάφους στη Σεβαστή Πιερίας στη θέση τούμπα παπά και βρίσκεται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης ενώ ένα τρίτο ίδιας τεχνικής ανήκει σε ιδιώτη.Σχετικά με τη νέα ανακάλυψη η διευθύντρια του αρχαιολογικού μουσείου θεσσαλονίκης κα Χ.Κουκούλη-Χρυσανθάκη εκτιμά ότι πρόκειται για ταφικό κτέρισμα το οποίο συνόδευε αξιωματούχο ή επιφανή Μακεδόνα στην τελευταία του κατοικία.Πιθανολογείται ότι το εύρημα προέρχεται από την αρχαία Απολλωνία πόλη της Μυγδονίας την οποία θεωρεί ότι ίδρυσε ο Περδίκας B τον 5ο π.χ. αιώνα με την εγκατάσταση αποίκων Xαλκιιδέων για να αποφύγουν τις συνέπειες της αποστασίας τους από τους Αθηναίους κατά την έναρξη του τριακονταετούς πολέμου 431-410 π.χ..η πόλη εξελίσσεται σε σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο και το 360 π.χ. αναφέρεται ως αυτόνομη πόλη.Τμήμα του Μακεδονικού Βασιλείου την εποχή την εποχή του Φιλίππου Β και του Μεγάλου Αλεξάνδρου,αποτελεί στρατιωτική και διοικητική έδρα,ενώ το 187 π.χ. επι Φιλίππου του Β αποκτά δικαίωμα κοπής χάλκινων νομισμάτων
.Επί τουρκοκρατίας,η Νέα Απολλωνία είναι γνωστή ως Εγρί Μπουτζάκ όνομα για το οποίο η παράδοση δίνει δύο εκδοχές είτε ότι προέρχεται από τα κυρτά μαχαίρια που έφεραν στη ζώνη τους οι τούρκοι κάτοικοι είτε από το σχήμα του χωριού που μοιάζει με κυρτό μαχαίρι,όπως φαίνεται από το λόφο του Προφήτη Ηλία.Σύμφωνα με τον Εβλιά Τσελεμπή το 17ο αιώνα στην περιοχή υπήρχε Βιλαέτι γιουρούκων.


Κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 ο Εμμανουήλ Παπάς καταλαμβάνει την περιοχή,από τα στενα της Ρεντίνας έως το Εγρί Μπουτζάκ,για να αντιμετωπίσει τα τουρκικά στρατεύματα.Εναντίον του στέλνεται ο Μπαιράμ Πασάς με ισχυρές δυνάμεις οι οποίες εξόντωσαν του έλληνες επαναστάτες.Τα γύρω χωριά καταστρέφονται και οι κάτοικοι εξολοθρεύονται.
Αρχές του 20ου αιώνα,το 1907 όπως μας πληροφορεί o Adolf Struck, ο οικσιμός έχει 400 σπίτια,2000 φανατικούς μουσουλμάνους και 3 τζαμιά ,τα οποία σήμερα έχουν καταστραφεί.Μετά την απελευθέρωση το 1912 η κοινότητα Εγρί Μπουτζάκ,αναγνωρίζεται επίσημα από το ελληνικό κράτος,το 1918 και συμμετέχουν σε αυτή οι οικισμοί Αλτσαλι,Ακ Τοπράκ,Χατζηλάρ,Τεκρή Βερμεσλί.Το 1924 υπάγεται στην επαρχία Αρναίας του Νομού Χαλκιδικής.Το 1927 μετονομάζεται το Εγρί Μπουτζάκ σε Νέα Απολλωνία και οι οικισμοί αντίστοιχα σε Μεσοπόταμο,Ασπρόχωμα,Ξηροκρήνη,Ξηρόρεμα.
Τελικά το 1942,υπάγεται στην επαρχία Λαγκαδά του Νομού Θεσσαλονίκης.Παράληλα με τις διοικητικές μεταβολές πρατηρούνται στο διάστημα αυτό μεταβολές και στην πληθυσμιακή σύνθεση.Ηδη από το 1913 κοντά στη λίμνη Βόλβη,εγκαθίστανται λίγοι Σαρακατσάνοι,οι οποίοι προέρχονται από την περιοχή της Ανατολικής Θράκης και της Κωνσταντινούπολης.Με τις ανταλλαγές των πληθυσμών,εγκαθίστανται στη Νέα Απολλωνία πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία (Μεσοπολη Μουδανιών,Βίγα,Αξαζ,Δερμεντζίκι )μετά από περιπλανήσεις για την εύρεση χώρου μόνιμης εγκατάστασής τους,καθώς επίσης πρόσφυγες από την ευρύτερη περιοχή της Σαμψούντας του πόντου εγκαθίστανται στους μικρούς οικισμούς Ασπρόχωμα Ξηρόρεμα και Μεσοπόταμο όπου ήδη κατοικούσαν οικογένειες εντόπιων από τα χωριά της χαλκιδικής.Βασική τους απασχόληση είναι η γεωργία η κτηνοτροφία και η αλιεία στη λίμνη
.Από το 1930 λειτουργεί σχολείο με πρώτο δάσκαλο τον Δημήτρη Αλεξανδρίδη από την Μεσόπολη των Μουδανιών.Κατά την διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου αρκετοί από τους κατοίκους των οικισμών Μεσοπόταμος Ασπρόχωμα και Ξηρόρεμα μετεγκαθίστανται στη Νέα Απολλωνία .Την ίδια χρονική περίοδο εγκαθίστανται μόνιμα περισσότεροι Σαρακατσάνοι..Τη δεκαετία του 70 το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα οδηγεί στην προσάρτηση των τριών οικισμών στη Νέα Απολλωνία..Σήμερα οι κάτοικοι εξακολουθούν να ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία όμως έχει αναπτυχθεί ένας σημαντικός τομέας απασχόλησης στις εγκαταστάσεις των ιαματικών λουτρών Νέας Απολλωνίας με ξενοδοχειακές μονάδες και αξιόλογη παροχή υπηρεσιών τουρισμού και το παλιό προσφυγικό χωριό αποτελεί κεφαλοχώρι της περιοχής και έδρα του νεοσύστατου Δήμου Απολλωνίας με εμπορικά καταστήματα,παροχής υπηρεσιών υγείας,Σχολεία(παιδικός σταθμός,διθέσιο νηπιαγωγείο,οκταθέσιο δημοτικό σχολείο,αστυνομικό σταθμό,ειρηνοδικείο,κέντρα εστίασης και διασκέδασης και πολλά άλλα.σύμφωνα Δε με στοιχεία από τις απογραφές πληθυσμού,με δημογραφικά στοιχεία,στοιχεία εξέλιξης μαθητικού δυναμικού και οικοδομικής δραστηριότητας ο πληθυσμός παρουσιάζει αυξητική τάση με συγκέντρωση νέων ηλικιών.


Από το 2011 το Δημοτικό σχολείο του Μελισσουργού έκλεισε και τα παιδιά έρχονται στο Δημοτικό σχολείο της Ν.Απολλωνίας,το χωριό διαθέτει πλούσια βλάστηση ,ο χείμαρρος Χολομώντας όμως προκαλεί κάποιες φορές αναστάτωση στους κατοίκους του χωριού ,όταν αρχίζει να πλημμυρίζει,με αποτέλεσμα να διακόπτεται η επικοινωνία με τις άλλες περιοχές.
Το χωριό μου, ο Μελισσουργός, βρίσκεται στο νομό Θεσσαλονίκης. Πιο παλιά λεγότανε<<Λουτζίκι>>και έπειτα ονομάστηκε Μελισσουργός. Το όνομά του το πήρε από κάτι πουλιά,τους μελισσουργούς που δεν υπάρχουν πια..
Έχει περίπου 500 κατοίκους.Τριγύρω υπάρχουν βουνά και ένα ποτάμι. Οι άνθρωποι συνήθως ασχολούνται με τη γεωργία,την κτηνοτροφία και την οικοδομή.
Η ζωή στο χωριό είναι απλή και ευχάριστη!

























Δεν υπάρχουν σχόλια: